ΥΠΕΡ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

Κάθε φορά που τίθεται για συζήτηση το θέμα αυτό, εκφράζονται απόψεις τόσο υπέρ όσο και κατά της χρησιμότητας της τηλεόρασης. Μάλιστα, κάθε πλευρά εκφράζει τόσο έντονα και τόσο απόλυτα τις θέσεις της ώστε φθάνει τα όρια του φανατισμού. Υπάρχουν σίγουρα σοβαρά επιχειρήματα και για τη μια και για την άλλη άποψη. `Ετσι φθάνει κανείς εύκολα στο συμπέρασμα ότι η τηλεόραση έχει και τα καλά και τα κακά της.Η τηλεόραση μπορεί να είναι ταυτόχρονα ευλογία ή κατάρα και αυτό εξαρτάται απόλυτα από τον ίδιο τον άνθρωπο. `Οπως κάθε πράγμα πρέπει να χρησιμοποιείται με σύνεση και μέτρο, έτσι και η τηλεόραση. Οι περισσότερες εφευρέσεις του ανθρώπου μπορούν να χρησιμοποιηθούν ταυτόχρονα για το καλό αλλά και για το κακό όπως π.χ. η ατομική ενέργεια, το αεροπλάνο, η πυρίτιδα κ.λ.π. `Ετσι λοιπόν, από τον ίδιο τον άνθρωπο εξαρτάται η καλή ή κακή χρήση της τηλεόρασης. Μπορεί δηλαδή να μετατρέψει την τηλεόραση σε όργανο εξυπηρέτησης του ή να την αφήσει να μετατραπεί σε αφέντη τύραννο.

Μπορούμε να πούμε ότι σήμερα βρισκόμαστε στην εποχή της τηλεόρασης. Η εφεύρεση αυτή έχει εισβάλει για καλά στη ζωή μας. `Οσοι υποστηρίζουν την τηλεόραση απαριθμούν τα οφέλη που έχουμε από τη χρήση της. Πρώτα απ’ όλα έχει γίνει το κύριο μέσο ψυχαγωγίας για εκατομμύρια οικογένειες σ’ όλο τον κόσμο. Ακόμα για τα μοναχικά άτομα η τηλεόραση είναι ένας τέλειος σύντροφος.

Η ψυχαγωγία είναι η μια μορφή προσφοράς της τηλεόρασης. Εξίσου σημαντική είναι η συμβολή της στην πληροφόρηση και στην επιμόρφωση. Σκηνές από γεγονότα που διαδραματίζονται στη μια γωνιά του πλανήτη μεταφέρονται στην άλλη μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. `Ετσι οι αποστάσεις εκμηδενίζονται. Πληροφορίες και γεγονότα που μεταδίδονται από την τηλεόραση την μεταβάλλουν σε όργανο εκπαίδευσης και επιμόρφωσης. `Ετσι, ένα μόνο μέσο, έχει την ικανότητα να απευθύνεται ταυτόχρονα στις μάζες του κόσμου που άλλως πως θα ήταν αδύνατο να προσεγγιστούν.

Από την άλλη, οι πολέμιοι της τηλεόρασης ισχυρίζονται ότι οι θεατές γίνονται παθητικοί δέκτες σε ό,τι τους σερβίρουν τα κανάλια. Τα παιδιά, αλλά και οι μεγάλοι, απομακρύνονται από την ανάγνωση ενός καλού βιβλίου. Στα σαλόνια των σπιτιών εισβάλλουν σκηνές βίας. Οι ήρωες των σκηνών βίας γίνονται παραδείγματα προς μίμηση από μικρούς και μεγάλους. Ξενόφερτοι τρόποι ζωής υιοθετούνται από άλλους λαούς με αποτέλεσμα ν’ αλλοιώνεται η κουλτούρα τους.

Μπροστά σ’ όλους αυτούς τους κινδύνους, τα διάφορα κράτη έχουν θεσπίσει νομοθεσίες οι οποίες διέπουν τη λειτουργία των τηλεοπτικών σταθμών. `Ετσι μπορούμε να πούμε ότι μπήκε ένας φραγμός στον κατήφορο της τηλεόρασης.Κάθε καλόπιστος άνθρωπος παραδέχεται ότι η τηλεόραση είναι ταυτόχρονα καλή και κακή. Η επιλογή ανήκει στον ίδιο τον άνθρωπο. Αν μπορέσει να χρησιμοποιήσει για το πραγματικό καλό του την τηλεόραση, έχει σίγουρα πολλά να ωφεληθεί. `Ετσι μπορεί να τη μετατρέψει από κατάρα σε ευλογία. Αφού σήμερα η τηλεόραση είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας, ας φροντίσουμε να επωφεληθούμε από τη χρησιμότητα της και να απορρίψουμε καθετί το βλαβερό και άχρηστο.

Η Ζωή Μας Μαζί Με Τα Κατοικίδια

Στη σημερινή εποχη πολλά παιδιά χρειάζονται έναν φίλο και γι’ αυτό οι γονείς τους τους αγοράζουν ένα κατοικίδιο. Πολλές φορές αυτό είναί σκύλος, διότι θεωρείται ο καλήτερος φίλος του ανθρώπυ και τον βοηθάει. Κάποιες άλλες είναι γάτα γιατί τις θεωρούναι γλυκές, ναζιάρες και παιχνιδιάρες καθώς όμως και έξυπνες, όπως και ο σκύλος.

Τα πιο συνηθησμένα ονόματα, για σκύλο, είναι, Λουλού, Κιάρα, Τούλα, Ταίρη, Ρόμπι, Μπόμπο, Μπόμπι, Έμι, Αράπης.

Ενώ, για γάτα, Χιονάτος/η, Τατίνο, Κανελής, (όλα σε σχέση με το χρώμα), Φήβος, Φάιβ, Φίφι.  

Τα Τεστ Και Οι Εξετάσεις

Όταν αποτυγχάνεις σε ένα τεστ ή σε εξετάσεις πώς αντιδράς; 

1. βάζεις τα κλάματα επιτόπου
2. αρχίζεις να γελάς χωρίς λόγο
3. τελειώνεις το τεστ κια βγαίνεις από τον εξαιταστικό χώρο ξέροντας πως έδωσες τον καλήτερο σου εαυτό

 

Αν επιλέξεις:

1. είσαι πολύ ευαίσθητος και χρειάζεσαι αρκέτη ακόμα προσπάθεια για να καταφέρεις
2. αντέχεις την προετιμασία αλλά όχι το αγχος των εξετάσεων
3. έχεις τη σωστή ανιμετώπηση του τόπου και του χρόνου καθώς όμως μπορείς να ελέγξεις τα συναισθήματά σου. Επίσης μπορείς να καταλάβεις την προσπάθειά σου

ΓΕΝΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ

Η Γενοκτονία των Ποντίων

Ένα εκλεκτό τμήμα του Ελληνισμού ζούσε στα βόρεια της Μικράς Ασίας, στην περιοχή του Πόντου, μετά τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η άλωση της Τραπεζούντας το 1461 από τους Οθωμανές δεν τους αλλοίωσε το φρόνημα και την ελληνική τους συνείδηση, παρότι ζούσαν αποκομμένοι από τον εθνικό κορμό. Μπορεί να αποτελούσαν μειονότητα -το 40% του πληθυσμού, αλλά γρήγορα κυριάρχησαν στην οικονομική ζωή της περιοχής, ζώντας κυρίως στα αστικά κέντρα.

Η οικονομική τους ανάκαμψη συνδυάστηκε με τη δημογραφική και την πνευματική τους άνοδο. Το 1865 οι Έλληνες του Πόντου ανέρχονταν σε 265.000 ψυχές, το 1880 σε 330.000 και στις αρχές του 20ου αιώνα άγγιζαν τις 700.000. Το 1860 υπήρχαν 100 σχολεία στον Πόντο, ενώ το 1919 υπολογίζονται σε 1401, ανάμεσά τους και το περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας. Εκτός από σχολεία διέθεταν τυπογραφεία, περιοδικά, εφημερίδες, λέσχες και θέατρα, που τόνιζαν το υψηλό τους πνευματικό επίπεδο.

Το 1908 ήταν μια χρονιά – ορόσημο για τους λαούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τη χρονιά αυτή εκδηλώθηκε και επικράτησε το κίνημα των Νεότουρκων, που έθεσε στον περιθώριο τον Σουλτάνο. Πολλές ήταν οι ελπίδες που επενδύθηκαν στους νεαρούς στρατιωτικούς για μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της θνήσκουσας Αυτοκρατορίας.

Σύντομα, όμως, οι ελπίδες τους διαψεύστηκαν. Οι Νεότουρκοι έδειξαν το σκληρό εθνικιστικό τους πρόσωπο, εκπονώντας ένα σχέδιο διωγμού των χριστιανικών πληθυσμών και εκτουρκισμού της περιοχής, επωφελούμενοι της εμπλοκής των ευρωπαϊκών κρατών στο Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ελληνικό κράτος, απασχολημένο με το «Κρητικό Ζήτημα», δεν είχε τη διάθεση να ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο με την Τουρκία.

Οι Τούρκοι με πρόσχημα την «ασφάλεια του κράτους» εκτοπίζουν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού στην αφιλόξενη μικρασιατική ενδοχώρα, μέσω των λεγόμενων «ταγμάτων εργασίας» («Αμελέ Ταμπουρού»). Στα «Τάγματα Εργασίας» αναγκάζονταν να υπηρετούν οι άνδρες που δεν κατατάσσονταν στο στρατό. Δούλευαν σε λατομεία, ορυχεία και στη διάνοιξη δρόμων, κάτω από εξοντωτικές συνθήκες. Οι περισσότεροι πέθαιναν από πείνα, κακουχίες και αρρώστιες.

Αντιδρώντας στην καταπίεση των Τούρκων, τις δολοφονίες, τις εξορίες και τις πυρπολήσεις των χωριών τους, οι Ελληνοπόντιοι, όπως και οι Αρμένιοι, ανέβηκαν αντάρτες στα βουνά για να περισώσουν ό,τι ήταν δυνατόν. Μετά τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1916, οι τούρκοι εθνικιστές υπό τον Μουσταφά Κεμάλ είχαν πλέον όλο το πεδίο ανοιχτό μπροστά τους για να εξολοθρεύσουν τους Ελληνοπόντιους. Ό,τι δεν κατάφερε ο Σουλτάνος σε 5 αιώνες το πέτυχε ο Κεμάλ σε 5 χρόνια!

Το 1919 οι Έλληνες μαζί με τους Αρμένιους και την πρόσκαιρη υποστήριξη της κυβέρνησης Βενιζέλου προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα αυτόνομο ελληνοαρμενικό κράτος. Το σχέδιο αυτό ματαιώθηκε από τους Τούρκους, οι οποίοι εκμεταλλεύθηκαν το γεγονός για να προχωρήσουν στην «τελική λύση».

Στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 200.000, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000.

Όσοι γλίτωσαν από το τουρκικό σπαθί κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις 400.000 ήλθαν στην Ελλάδα. Με τις γνώσεις και το έργο τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη την εποχή ελληνικού κράτους και άλλαξαν τις πληθυσμιακές ισορροπίες στη Βόρειο Ελλάδα.

Με αρκετή, ομολογουμένως, καθυστέρηση, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.

Η Γεννοκτονία Των Ποντίων

 Η γενοκτονία των Ποντίων σε σχέση με τη γενοκτονία των Αρμενίων ήταν πιο μελετημένη διότι δεν έπρεπε να αφήσει ίχνη που να μπορέσουν να χρησιμοποιηθούν ως κατηγορίες εναντίον των Τούρκων εθνικιστών. Πιο συγκεκριμένα ο Αυστριακός υπουργός εξωτερικών δίνει αναφορά στο Βερολίνο για την πολιτική των συμμάχων τους.

 

Αυτή η μαρτυρία δεν είναι μόνο ενδεικτική της μεθόδου, αναδεικνύει επίσης το πρόβλημα των επιπτώσεων όταν δεν υπάρχει καταδίκη και αναγνώριση μιας γενοκτονίας. Διότι μια γενοκτονία μπορεί να κρύβει άλλη μία. Οι αντιδράσεις που υπήρξαν σε σχέση με τη γενοκτονία των Αρμενίων δεν επαρκούσαν για να μην υπάρξει η γενοκτονία των Ποντίων. Στην ουσία οι Τούρκοι άλλαξαν μόνο μεθοδολογία μα το αποτέλεσμα ήταν και πάλι το ίδιο. Αυτή η αλλαγή δυσκολεύει το θέμα της αναγνώρισης της γενοκτονίας διότι πολλοί από τους Πόντιους πέθαναν επειδή δεν άντεξαν τις καιρικές συνθήκες του χειμώνα. Και γι’ αυτόν τον λόγο ονομάστηκε στα γαλλικά η γενοκτονία των Ποντίων: Le massacre blanc (Το λευκό μακελλειό). Οι Τούρκοι δεν τους άφησαν να πάρουν μαζί τους ούτε στρώματα, ούτε τρόφιμα. Και τους επέτρεψαν σταθμεύσεις μόνο σε έρημα μέρη. Αυτό επιβεβαιώνεται και από τις γαλλικές μυστικές αναφορές εκείνης της εποχής.

 

Συνολικά αυτές οι πληροφορίες δείχνουν την αναγκαιότητα της αναγνώρισης της γενοκτονίας και των Αρμενίων και των Ποντίων για να σταματήσει αυτή η θανάσιμη σειρά με τη Σμύρνη, την Ίμβρο, την Τένεδο, την Κωνσταντινούπολη και την Κύπρο. Ακόμα και τώρα έρχονται οι σκιές του παρελθόντος για να μας θυμίσουν τα εγκλήματα που προσπαθούν να κρύψουν μέσω της αδιαφορίας και της καθημερινότητας. Όμως αυτά τα εγκλήματα δεν παραγράφονται.

 

(του Νίκου Λυγερού)

ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ

• Ρατσισμός σημαίνει όταν θεωρούμε κάποια άλλη ομάδα ανθρώπων ως κατώτερη ή ακόμη και άξια περιφρόνησης, λόγω της φυλετικής ή εθνικής τους καταγωγής.

• Αιτία του ρατσισμού είναι συνήθως ένα μίγμα υπεροψίας και φόβου. Δηλαδή, από τη μια πλευρά αισθανόμαστε ότι η δική μας φυλή είναι ανώτερη – πιο καλλιεργημένη, πιο έξυπνη, πιο πολιτισμένη κτλ. – ενώ από την άλλη αισθανόμαστε ότι η άλλη φυλή με κάποιο τρόπο μας απειλεί: Είτε στρατιωτικά, είτε πολιτιστικά, είτε ακόμη και στο επίπεδο εξεύρεσης εργασίας. Το αποτέλεσμα, μέσα μας, είναι να βλέπουμε μια ολόκληρη ομάδα ανθρώπων με εχθρότητα και προκατάληψη.

• Ο ρατσισμός ενέχει πάντοτε το στοιχείο της διαστρεβλωμένης όρασης. Στους μεν εαυτούς μας, βλέπουμε μόνο καλά, μόνο αρετές, μόνο μεγαλείο. Αν κατά σύμπτωση προσέξουμε κάποιο ελάττωμα, εύκολα το δικαιολογούμε. Στη δε αντίπαλη φυλή βλέπουμε μόνο πάθη, μόνο πονηρία, μόνο μικρότητα. Αν κατά σύμπτωση προσέξουμε κάποια καλοσύνη, εύκολα την ανάγουμε στην υστεροβουλία.
• Ο κάθε λαός βρίσκει τα δικά του προσχήματα όταν θέλει να στραφεί προς το ρατσισμό. Η ναζιστική Γερμανία είχε προφασιστεί τη γενετική καθαρότητα. Η Αγγλία της αποικιοκρατίας προφασίστηκε την πολιτιστική ανωτερότητα. Εμείς εδώ στην Ελλάδα, όταν έχουμε κρούσματα ρατσισμού, συνήθως αναζητούμε πρόσχημα στην εθνική μας καταγωγή, στην ελληνικότητά μας και στην ένδοξη ιστορία μας.
• Είναι βέβαια αλήθεια ότι οι αρχαίοι πρόγονοί μας συνεισέφεραν πολλά στον πανανθρώπινο πολιτισμό, ίσως και περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο λαό της εποχής εκείνης. Το έκαναν όμως αυτό καλλιεργώντας τη δημοκρατία και το σεβασμό προς τον κάθε άνθρωπο, προς το ανθρώπινο πρόσωπο αυτό καθ’ εαυτό. Αν τώρα εμείς – εν ονόματι των αρχαίων – περιφρονούμε κάποιους εκ των συνανθρώπων μας, τότε το μόνο που κάνουμε είναι να φανερώνουμε ότι δεν είμαστε γνήσια παιδιά τους
• Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνούμε είναι ότι ο κάθε άνθρωπος, ανεξάρτητα από την παιδεία που έλαβε και από τον πολιτισμό στον οποίο ανατράφηκε, έχει μέσα του την ίδια φλόγα της ανθρώπινης φύσης που έχουμε κι εμείς: Έχει δηλαδή την ικανότητα να αγαπά, να δημιουργεί, να ζει σε κοινωνία, να σκέπτεται, να χαίρεται, να θαυμάζει. Ίσως σε κάποια εξωτερικά ιδιώματα ή σε κάποιες συνήθειες να διαφέρει από εμάς, αλλά αυτό θα έπρεπε να ξυπνούσε το ενδιαφέρον μας μάλλον – πώς να γνωριστούμε καλύτερα – παρά το φόβο, την κατάκριση, την περιφρόνηση.
• Η καλύτερη ισορροπία όταν είμαστε αντιμέτωποι με ανθρώπους από άλλες φυλές, είναι να διατηρούμε μια υγιή στάση φιλοξενίας, όπου αποδεχόμαστε τον άλλο γι’ αυτό που είναι, ενώ ταυτόχρονα σεβόμαστε και τον εαυτό μας γι’ αυτό που είναι και γι’ αυτό που έχει. Αν προσέξουμε στον άλλο άνθρωπο, στην άλλη φυλή, κάποια ελαττώματα, ας θυμηθούμε ότι έχουμε και εμείς, αν όχι τα ίδια, τουλάχιστον άλλα εξ’ ίσου σοβαρά ελαττώματα.
• Αν αντιληφθούμε κάποια προτερήματα, ας μην αφήσουμε τον εαυτό μας να τα διαστρεβλώσει με σκέψεις του τύπου «Μπορεί αυτοί να είναι ευγενικοί αλλά είναι κατά βάθος ψυχροί, ενώ εμείς που όλοι μέρα βριζόμαστε κατά βάθος έχουμε καλή καρδιά». Δηλαδή, αν προσπαθούσαμε λίγο περισσότερο, αν είχαμε την διάθεση να μάθουμε, δε θα μπορούσαμε εμείς να γίνουμε και ευγενικοί και να έχουμε καλή καρδιά; Ο πραγματικά μεγάλος άνθρωπος, ο πραγματικά μεγάλος λαός, είναι αυτός που ξέρει να μαθαίνει από τα προτερήματα των άλλων ενώ ταυτόχρονα διατηρεί αλώβητη τη δική του ταυτότητα.

1. Με την λέξη “κακοποίηση”, κάποτε εννοούμε τη χρήση σωματικής βίας, κάποτε τη σεξουαλική επιβολή, και κάποτε τη λεγόμενη ψυχολογική βία. Εδώ δε θα ασχοληθούμε με το πρόβλημα της σεξουαλικής κακοποίησης, διότι ήδη καλύφθηκε στη σελίδα που πραγματεύεται το θέμα “Βιασμός”. Θα δούμε λοιπόν εδώ, πρώτα το θέμα της σωματικής κακοποίησης, και έπειτα το θέμα της ψυχολογικής.

2. Σωματική κακοποίηση υπάρχει αν, σε κάποια σχέση που έχεις, ο άλλος άνθρωπος χάνει τον έλεγχο του εαυτού του με αποτέλεσμα να σε κτυπά και να σε τραυματίζει. Κάποτε αυτή η κακοποίηση κρύβεται πίσω από το προσωπείο της “πειθαρχικής τιμωρίας” – δηλαδή, “το κάνω διότι είσαι άτακτος/η και χρειάζεσαι ξύλο για να λογικευτείς” – δεν είναι όμως δυνατό μια πράξη που όντως αποσκοπεί στο δικό σου καλό να καταλήγει σε σωματικό τραυματισμό! Στις μέρες μας η έννοια της σωματικής τιμωρίας έχει απαξιωθεί ώστε να θεωρείται πια ως απαράδεκτη παιδαγωγική μέθοδος, ακόμη όμως και στους παλαιότερους καιρούς που η σωματική τιμωρία ήταν κοινωνικά αποδεκτή, γινόταν με πλήρη αυτοπειθαρχία από το γονιό – όχι σε έξαρση οργής – και προκαλούσε πολύ λίγο πόνο – οπωσδήποτε όχι τραυματισμό. Άρα αν κάποιος προσπαθεί να σε πείσει ότι η κακοποίηση στην οποία σε υποβάλλει και οι τραυματισμοί που σου προκαλεί είναι “για το καλό σου”, μην το πιστεύεις: Πιο πιθανή εξήγηση είναι ότι έχει ο ίδιος – ή η ίδια – πρόβλημα στο να χαλιναγωγήσει το θυμό του/της, και εσύ έτυχε να είσαι το θύμα.
3. Αν βρίσκεσαι σε αυτή την κατάσταση, η καλύτερη επιλογή είναι συνήθως το να απομακρυνθείς – τουλάχιστον προσωρινά, ίσως και για περισσότερο καιρό – από το άτομο που σε κακοποιεί. Αν τυγχάνει να ζεις με αυτό το πρόσωπο, φρόντισε – χωρίς να καταλάβει ο,τιδήποτε – να βρεις ένα χώρο όπου προσωρινά θα σε φιλοξενήσουν και όπου θα είσαι ασφαλής, αν είναι δυνατόν σε άλλη πόλη. Έπειτα βρες τα διάφορα έγγραφά σου που στο μέλλον ίσως χρειαστείς – ταυτότητα, διαβατήριο, βιβλιάριο ΙΚΑ, πιστοποιητικό γέννησης, δίπλωμα οδήγησης, βιβλιάριο καταθέσεων, πιστωτική κάρτα, βιβλιάριο με τις διευθύνσεις των γνωστών σου κ.τ.λ. – και φρόντισε να βρίσκονται όλα σε χώρους που γρήγορα θα μπορείς, αν χρειαστεί, να τα μαζέψεις.
4. Αν είσαι ανήλικος ή ανήλικη, και το πρόσωπο που σε κακοποιεί είναι ένας από τους γονείς σου, τότε τα πράγματα είναι λίγο πιο πολύπλοκα. Πριν κάνεις οτιδήποτε, είναι καλό να επικοινωνήσεις πρώτα με το Γραφείο Κοινωνικής Πρόνοιας, ώστε μαζί να εξετάσετε το πρόβλημά σου και να πάρετε τις απαιτούμενες αποφάσεις.
5. Ψυχολογική κακοποίηση προκύπτει όταν ένας άλλος άνθρωπος μας προσβάλλει συνεχώς, ή προσπαθεί να μας ελέγξει χρησιμοποιώντας τον εκφοβισμό, ή συμπεριφέρεται προς εμάς με τρόπο αλλοπρόσαλλο και αντιφατικό, ή καταστρέφει προσωπικά μας αντικείμενα και μας εμποδίζει από το να κινούμαστε και να συναναστρεφόμαστε τους γνωστούς μας ελεύθερα. Σε αυτή την περίπτωση, αν και δεν απειλούμαστε άμεσα όπως στην περίπτωση της σωματικής κακοποίησης, εν τούτοις βιώνουμε μέσα μας ταραχή, σύγχυση, τρόμο, αναστάτωση – τα ψυχολογικά αντίστοιχα του τραυματισμού.

6. Αν φύγεις, τα βάσανά σου θα τελειώσουν, τουλάχιστον προς καιρόν, αλλά θα πρέπει να προσέξεις μην τυχόν και ξαναπαγιδευτείς σε άλλη παρόμοια σχέση στο μέλλον: Ο κίνδυνος, πολλές φορές, όταν είχαμε μια τραυματική εμπειρία σε κάποια σχέση στο παρελθόν, είναι ότι υποσυνείδητα ξαναδημιουργούμε για τον εαυτό μας παρόμοιες περιστάσεις, ίσως διότι έτσι συνηθίσαμε να ζούμε, ίσως διότι κατά βάθος επιθυμούμε μια ευκαιρία να ξαναπαλέψουμε με αυτό που μας φόβιζε και να βγούμε νικητές. Άρα, αν φύγεις, χρειάζεται να μελετήσεις έπειτα τα κίνητρα που σε ώθησαν σε αυτή την επιλογή, ώστε αν είναι δυνατόν να μάθεις ό,τι έχεις να μάθεις χωρίς να χρειαστεί να το ξαναπάθεις. Αν τελικά το ξαναπάθεις, μην απελπιστείς: Δες το θετικά, σαν ακόμη μια ευκαιρία να ωριμάσεις, και όχι σαν μια κατάρα που σε κατατρέχει.

7. Αν, αντιθέτως, επιλέξεις να μείνεις και να παλέψεις στη δύσκολη αυτή σχέση, με επίγνωση της ταλαιπωρίας που έχεις να υποστείς, θα χρειαστεί να οπλίσεις τον εαυτό σου με πολλή υπομονή, πολλή αγάπη και πολλή καρτερικότητα. Με τον καιρό και με την εμπειρία, θα μάθεις να μην πληγώνεσαι από τα βέλη που σου εκτοξεύει ο άλλος, ούτε θα αφήνεις τον εαυτό σου να ερεθίζεται από τις προκλήσεις και να καταλήγεις έτσι σε “καυγά τρικούβερτο”.  Η όλη εμπειρία – αν την αντέξεις και αν την χειριστείς με το σωστό τρόπο – θα σε κάνει πιο ώριμο, πιο ανθεκτικό, πιο ικανό να αντιμετωπίζεις στο μέλλον άλλους δύσκολους ανθρώπους που πιθανόν να βρεθούν στο δρόμο σου.

 

Επίσης:  μπορεί να σου φανεί χρήσιμο αργότερα, αν πάρεις και κάποιες φωτογραφίες που να φανερώνουν τους τραυματισμούς σου. Έπειτα, κάποια ώρα που δε θα είναι ο άλλος σπίτι, μάζεψε τα πράγματά σου και φύγε χωρίς να του πεις από πριν ότι θα το κάνεις και οπωσδήποτε χωρίς να του φανερώσεις πού θα πάς. Αν θέλεις, μπορείς να του αφήσεις ένα γραπτό μήνυμα, όπου θα εξηγείς τους λόγους που σε ώθησαν να πάρεις αυτή την απόφαση. Όταν πια έχεις φύγει, καλό θα είναι να έλθεις σε επαφή με το Γραφείο Κοινωνικής Πρόνοιας και με την Αστυνομία, ώστε να σου δώσουν τη στήριξη και προστασία που δικαιούσαι.

Οζον

Αέριο που το μόριο του, Ο3, σχηματίζεται από τρία άτομα οξυγόνου. Δημιουργεί μια ζώνη γύρω από τη Γη που λέγεται οζονόσφαιρα και η οποία βρίσκεται σε ύψος περίπου 30 χλμ. Εκεί εκτελεί την πολύ σημαντική λειτουργία απορρόφησης των υπεριωδών ακτίνων του Ηλίου.Σήμερα, το προστατευτικό αυτό στρώμα παρουσιάζει σημεία όπου το πάχος του έχει μειωθεί σημαντικά (η λεγόμενη τρύπα όζοντος), κάτι που προκαλείται από συγκεκριμένους αέριους ρύπους.Το όζον είναι ισχυρό οξειδωτικό, καθώς αποσυντίθεται με ευκολία απελευθερώνοντας οξυγόνο. 

Στο εμπόριο διατίθενται φθηνές συσκευές παραγωγής όζοντος σε χαμηλές συγκεντρώσεις, που συχνά διαφημίζονται για εμπορικούς λόγους και ως «θαυματουργές» για την υγεία. Οι συσκευές αυτές χρησιμοποιούνται κυρίως για την απολύμανση του ύδατος και για την απόσμηση και εξυγίανση του αέρα κλειστών χώρων (σπιτιών, αυτοκινήτων).

Απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή κατά τη χρήση των συσκευών αυτών λόγω της ισχυρής οξειδωτικής δράσης του όζοντος. Μακροχρόνια χρήση τους μπορεί να αποβεί βλαπτική για την υγεία, αλλά και καταστρεπτική για διάφορα υλικά που βρίσκονται στο χώρο λειτουργίας τους.

Μαυρόγυπας

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

Επιστημονικό όνομα: Aegypius monachus

Κοινό όνομα: Μαυρόγυπας & στον Έβρο καρτάλι

Περιγραφή: Ο μεγαλύτερος γύπας της Ευρώπης, σε νεαρή ηλικία έχει μαύρο χρώμα ενώ σαν ενήλικας είναι καστανόμαυρος και έχει  καστανόχρωμη τραχηλιά γύρω από το λαιμό. Έχει κοντή ουρά και  πλατιές φτερούγες, τις οποίες κρατά επίπεδες κατά το πέταγμα

Άνοιγμα φτερών:2,8 – 3 μέτρα

Βάρος:7,5-8 κιλά

Βιότοπος, εξάπλωση: Στην περιοχή του δάσους Δαδιάς φωλιάζει σε πλαγιές με απότομες κλίσεις όπου κυριαρχούν τα ώριμα πευκοδάση. Σήμερα ο μοναδικός αναπαραγόμενος πληθυσμός του μαυρόγυπα στη Βαλκανική απαντάται στο ΕΠ Δαδιάς όπου το WWF Ελλάς εργάζεται για την επιβίωση του εδώ και τρεις σχεδόν δεκαετίες. Αποτέλεσμα της παρουσίας του WWF στην περιοχή από το 1980 και της εγκατάστασης επιστημονικής ομάδα το 1993 είναι ο πληθυσμός του μαυρόγυπα να έχει αυξηθεί από 25 μόλις άτομα το 1980, σε 90-100 την τελευταία πενταετία. Ο μαυρόγυπας δεν μεταναστεύει και σπάνια πετά μακριά από την περιοχή αναπαραγωγής του. Πραγματοποιεί όμως κοντινές μετακινήσεις, ιδιαίτερα στη μη αναπαραγωγική ηλικία, με αποτέλεσμα μαυρόγυπες από το ΕΠ Δαδιάς συχνά μετακινούνται δυτικά έως το νομό Δράμας και βόρεια σε κοιλάδες του Άρδα εντός της Βουλγαρίας. Συχνάζει σε δασώδεις ημιορεινές και ορεινές περιοχές και φωλιάζει σε ώριμα πεύκα που περιβάλλονται από μικρά ανοίγματα ή χαμηλή βλάστηση σε πολύ απότομες πλαγιές

.Κύριες απειλές: Θνησιμότητα για την οποία ευθύνονται άμεσα ή έμμεσα οι άνθρωποι  και μείωση της διαθεσιμότητας τροφής. Κύρια αιτία θανάτου αποτελούν τα δηλητηριασμένα δολώματα.

Ουρουγουάη

 Η Ουρουγουάη, επίσημα ονομαζόμενη Ανατολική Δημοκρατία της Ουρουγουάης ή Δημοκρατία Ανατολικά του (Ποταμού) Ουρουγουάη (στα Ισπανικά: República Oriental del Uruguay), είναι μία χώρα που βρίσκεται στα νότια της Νότιας Αμερικής. Συνορεύει με τη Βραζιλία στα βόρεια, τον Ποταμό Ουρουγουάη στα δυτικά, τον κόλπο του Ρίο ντε λα Πλάτα (κυριολεκτικά «Ασημένιος Ποταμός») νοτιοδυτικά, με την Αργεντινή στην απέναντι όχθη και των δύο, και τέλος με τον νότιο Ατλαντικό Ωκεανό νοτιοανατολικά. Περίπου ο μισός πληθυσμός της χώρας ζει στην πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη, το Μοντεβιδέο. Είναι η δεύτερη μικρότερη ανεξάρτητη χώρα στη Νότια Αμερική, μεγαλύτερη μόνο από το Σουρινάμ (είναι επίσης μεγαλύτερη από τη Γαλλική Γουιάνα, η οποία δεν είναι ανεξάρτητη), και μία από τις πλέον σταθερές πολιτικά και οικονομικά. Έχει έκταση 176.220 τετρ. χλμ. και πληθυσμό 3.494.382 κατοίκους (εκτ. Ιουλ. 2009).

Η άφιξη των Ισπανών στην περιοχή έγινε το 1516, αλλά η ισχυρή αντίσταση των ιθαγενών απέναντί του σε συνδυασμό με την απουσία χρυσού ή αργύρου, οδήγησαν σε περιορισμένο αποικισμό της περιοχής κατά τον 16ο και 17ο αιώνα. Η Ουρουγουάη αποτέλεσε μία ζώνη αντιπαράθεσης αλλά και συνόρων μεταξύ των αυτοκρατοριών της Ισπανίας και της Πορτογαλίας. Το 1603 οι Ισπανοί ξεκίνησαν την εισαγωγή της κτηνοτροφίας που αποτέλεσε κερδοφόρα δραστηριότητα, ενώ ο πρώτος μόνιμος οικισμός ιδρύθηκε το 1624 από τους Ισπανούς στο Σοριάνο του ποταμού Ρίο Νέγκρο. Μεταξύ του 1669 και του 1671 οι Πορτογάλοι κατασκεύασαν οχυρά στην Κολόνια ντελ Σακραμέντο, ενώ οι Ισπανοί ενέντειναν τις προσπάθειες αποικισμού για να περιορίσουν την επέκταση των συνόρων της πορτογαλικής Βραζιλίας.

Το Μοντεβιντέο ιδρύθηκε από τους Ισπανούς στις αρχές του 18ου αιώνα ως στρατιωτικό οχυρό και το φυσικό του λιμάνι γρήγορα συνέβαλε στην ανάπτυξή του ως εμπορική ζώνη, ανταγωνιστική προς την πρωτεύουσα Μπουένος Άιρες της γειτονικής Αργεντινής. Η ιστορία της Ουρουγουάης τον 19ο αιώνα καταγράφει συνεχείς διαμάχες μεταξύ των Βρετανών, Ισπανών και Πορτογάλων, που ήταν και οι κυρίαρχες δυνάμεις στην περιοχή. Το 1806 και το 1807, η Βρετανία προσπάθησε να καταλάβει το Μπουένος Άιρες κατά τον Αγγλο-ισπανικό πόλεμο, με συνέπεια στις αρχές του 1807 το Μοντεβιντέο να καταληφθεί από έναν στρατό δέκα χιλιάδων Βρετανών για μισό χρόνο, πριν την επίθεσή τους στην Αργεντινή.

Η πολιτική στην Ουρουγουάη λαμβάνει χώρα σε ένα πολίτευμα προεδρικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, όπου ο Πρόεδρος της Ουρουγουάης είναι τόσο αρχηγός του κράτους όσο και της κυβέρνησης, αλλά και σε ένα πολύμορφο πολυκομματικό σύστημα. Η εκτελεστική εξουσία ασκείται από την κυβέρνηση. Τη νομοθετική εξουσία έχουν τόσο η κυβέρνηση όσο και οι δύο βουλές της Γενικής Συνέλευσης της Ουρουγουάης. Η δικαστική εξουσία είναι ανεξάρτητη από την εκτελεστική και τη νομοθετική. Πρόεδρος από το 2010 είναι ο Χοσέ Μουχίκα και Αντιπρόεδρος ο Ντανίλο Αστόρι.

Η Ουρουγουάη είναι η δεύτερη μικρότερη χώρα στη Νότια Αμερική, μετά το Σουρινάμ. Το τοπίο αποτελείται κυρίως από πεδιάδες και μικρές οροσειρές (τις cuchillas) με εύφορη παράκτια γη, η οποία ως επί το πλείστο είναι λιβάδια, ιδεώδη για κτηνοτροφία. Το ψηλότερο σημείο στη χώρα είναι το Σέρο Κατεδράλ στα 514 μέτρα. Στα νοτιοδυτικά είναι το Ρίο δε λα Πλάτα, ο κόλπος του ποταμού Ουρουγουάη, ο οποίος ορίζει το δυτικό σύνορο, και ο ποταμός Παρανά, ο οποίος δεν διαρρέει την ίδια την Ουρουγουάη. Ο μόνος άλλος κύριος ποταμός είναι ο Ρίο Νέγρο. Κατά μήκος της ακτής στον Ατλαντικό Ωκεανό υπάρχουν αρκετές αλμυρές λιμνούλες.

Το κλίμα στην Ουρουγουάη είναι εύκρατο, αλλά μάλλον θερμό, καθώς οι θερμοκρασίες υπό το μηδέν σπανίζουν. Το κατά κύριο λόγο επίπεδο τοπίο είναι επίσης κάπως τρωτό σε ξαφνικές αλλαγές από καιρικά μέτωπα, καθώς και στον παμπέρο, έναν ψυχρό και καμιά φορά δυνατό άνεμο που φυσά βόρεια από τις πεδιάδες των πάμπας στην Αργεντινή.

ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΙΑΣ ΕΝΤΕΚΑΧΡΟΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΦΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΞΕΝΑΓΟΥ

Όταν ξεκίνησα να επισκεφτώ την Αγία Σοφία πίστευα ότι θα σταθώ απέναντι σε ένα εγκαταλειμμένο τσιμεντένιο κουφάρι που λιώνει στο χρόνο, αν σκεφτείς ότι έχουν περάσει 800 χρόνια από την κατασκευή του.

Αυτό όμως που αντίκρισα ήταν ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα της αρχαιότητας,  που παρόλο που τα τεχνικά μέσα έχουν εξελιχθεί δεν έχει κατορθωθεί να χτιστεί παρόμοιο μνημείο.

Η Αγία Σοφία είναι ένα Ρωμαϊκό μνημείο. Είναι το πρώτο τετράγωνο οικοδόμημα στον κόσμο που σκεπάστηκε με έναν τόσο μεγάλο τρούλο και με δύο αψίδες. Αυτή η τέχνη ονομάζεται

« Βασιλική μετά τρούλου» .

Στον χριστιανισμό η περιγραφή Αγία Σοφία είναι ένα από τα τρία επίθετα που αφιερώνεται στον θεό. Τα  τρία επίθετα είναι η Αγία Σοφία , η Αγία Ειρήνη , η Αγία Δύναμις. Και αυτή η εκκλησία είναι αφιερωμένη στην Αγία Σοφία δηλαδή στη Σοφία του Θεού.

Από το 548 που εγκαινιάστηκε  μέχρι την άλωση της Πόλης από τους  Τούρκους , επί 905 χρόνια χρησιμοποιήθηκε σαν εκκλησία και μετά την άλωση μέχρι το 1934 επί 481 χρόνια χρησιμοποιήθηκε  σαν  τζαμί.

Από την  ιστορία γνωρίζουμε ότι ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός μεταξύ του 532-548 έκτισε την σημερινή εκκλησία. Την ευθύνη για την ανέγερση , έδωσε στους δύο διάσημους αρχιτέκτονες της Ανατολίας στον μαθηματικό Ανθέμιο από τις Τράλλεις και στον Ισίδωρο από την Μίλητο. Οι δύο αρχιτέκτονες σχεδίασαν την εκκλησία μέσα σε τέσσερις μήνες και άρχισαν τις εργασίες το 532.

Οι εργασίες κράτησαν 16 χρόνια και 4 μήνες και τα εγκαίνια έγιναν το 548.

Από το 726 στην περίοδο της εικονομαχίας ξεκίνησε η παρακμή της Αγίας Σοφίας αφού καταστράφηκαν τα ψηφιδωτά και οι αγιογραφίες των ιερών προσώπων.

Στις 12 Απριλίου του 1204 κατά την Δ ‘ Σταυροφορία οι θησαυροί της Αγίας Σοφίας λεηλατήθηκαν από τους Λατίνους . Σε αυτή την περίοδο η εκκλησία χρησιμοποιήθηκε σαν καθεδρικός ναός.

Στην περίοδο της παρακμής της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας τον 14ο και 15ο αιώνα η Αγία Σοφία παραμελήθηκε πολύ και λόγω των σεισμών έπαθε σοβαρές ζημιές.

Μετά την κατάκτηση της Πόλης ο σουλτάνος Μεχμέτ ο Β ο Πορθητής την 1η Ιουνίου 1453 ξεκίνησε την μετατροπή της Αγίας Σοφίας από εκκλησιά σε τζαμί.

Στις 24 Οκτωβρίου 1934 με την απαίτηση του Ατατούρκ , η Αγία Σοφία την 1η Φεβρουαρίου του 1935 εγκαινιάσθηκε ως « Μουσείο Αγίας Σοφίας ».

Το συνολικό μήκος του κτιρίου είναι 100μ.η έκταση του είναι 7570τμ.και το κυρίως  κτίριο έχει διαστάσεις 69,5 επί 73,5μ. Οι νάρθηκες έχουν 60μ.μήκος και 5,75μ.πλάτος.

Ο τρούλος με 55,6μ.ύψος, είναι ένας  από 5 ψηλούς τρούλους όλου του κόσμου.

 Στον κυρίως ναό οδηγούν 9 πύλες. Δεξιά και αριστερά ανά τρεις πύλες ήτανε για τον απλό λαό. Η περίφημη  είναι η κεντρική πύλη που ονομάζεται « Βασιλική πύλη» και οι άλλες δύο δεξιά και αριστερά της βασιλικής πύλης ήταν για την αυτοκρατορική συνοδεία.

Μόλις μπαίνει κάνεις από τον νάρθηκα ( χώρος προετοιμασίας για τη λειτουργία), στο κεντρικό ναό το πρώτο που παρατηρεί είναι η μεγαλοπρέπεια του θόλου, σαν να κρέμεται στον ουρανό ανεξάρτητα από την οικοδομή. Ο θόλος  είναι περικυκλωμένος από 40 παράθυρα και στο κέντρο υπάρχει το ψηφιδωτό του Χριστού, βυζαντινής εποχής, το οποίο σκεπάστηκε με επιγραφή του Κορανίου. Σε κάθε ένα από τα τέσσερα σφαιρικά τρίγωνα που συγκρατούν τον τρούλο υπάρχουν τα πρόσωπα λιονταριού, αετού, ταύρου και αγγέλου.

    Στην είσοδο πάλι και στις δύο πλευρές υπάρχουν τεράστιες αλαβάστρινες γούρνες .Ήταν άλλοτε κρήνες καθαρμού χωρητικότητας1250 λίτρωνκαι έχουν μεταφερθεί από την αρχαία πόλη της Περγάμου. Εκεί πέρα βρίσκεται και η « δακρύζουσα κολώνα » είναι τα δάκρυα της Παναγίας . Πιστεύεται  ότι αν κάποιος βάλει το δάκτυλο του στην οπή  που βρίσκεται πάνω στην κολώνα και αυτό βραχεί θα εκπληρωθεί η ευχή .

Επίσης μέσα στο κυρίως ναό σε ένα σημείο ψηλά στον τοίχο υπάρχει το αποτύπωμα ενός χεριού, ένας από τους θρύλους λέει ότι όταν η πόλη αλώθηκε από τους Τούρκους η Παναγία είπε « ότι αν υπήρχαν έστω και πέντε πιστοί χριστιανοί η πόλη ποτέ δεν θα κατακτιόταν από τους Τούρκους ».

Το πιο καλά διατηρημένο μωσαϊκό της Αγίας Σοφίας βρίσκεται πάνω στη πύλη του νάρθηκα, το οποίο παριστάνει την Μητέρα Μαρία καθισμένη με το βρέφος Χριστό στην αγκαλιά της. Δεξιά της είναι ο αυτοκράτορας Κων/νος που της προσφέρει συμβολικά την πόλη, ενώ στα αριστερά της ο Ιουστινιανός της προσφέρει την μακέτα της Αγίας Σοφίας.

 Στο υπερώο (γυναικωνίτες)  λειτουργούσαν οι γυναίκες και συγκεντρώνονταν οι Ιερές Σύνοδοι. Η αυτοκράτειρα ανέβαινε πάνω σε φορείο για να μην ταλαιπωρείται.

Στο νότιο μέρος του υπερώου υπάρχει ίσως το πιο ωραίο και εντυπωσιακό ψηφιδωτό. Ο Χριστός, η μητέρα του  η Μαρία και ο Ιωάννης Βαπτιστής εκπλήττουν με την εκφραστικότητά τους και παρακαλούν τον Χριστό για να σταλούν στον Παράδεισο και οι αμαρτωλοί.  Το ψηφιδωτό είναι του 12 αιώνα και ονομάζεται Δέηση έχει καταστραφεί το κάτω μέρος κατά την Δ΄ Σταυροφορία.

 Στην περίοδο του Βυζαντίου για καθαρά λόγους διαφυγής είχαν κατασκευαστεί υπόγειες σήραγγες που επικοινωνούσαν η εκκλησία της Αγίας Σοφίας με την εκκλησία των Βλαχερνών , της Ζωοδόχου  Πηγής και το νησί Πρίγκιππω.

Οι σήραγγες έχουν χαρτογραφηθεί και έχουν αρχίσει να καθαρίζονται και το 2015 θα είναι επισκέψιμες.

Η Αγία Σοφία ήταν , είναι και θα συνεχίσει να είναι το πιο ιερό κτίριο της Πόλης.