ΤΡΙΗΜΕΡΗ ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ……….ΚΑΤΙ ΜΑΓΙΚΟ

Στα μέσα του Φλεβάρη του 2011 πήγαμε εκπαιδευτική εκδρομή με το σχολείο στην Αθήνα.
Χρησιμοποιήσαμε υπερπολυτελή λεωφορεία αντί τρένο , γιατί είχαν απεργία στον ΟΣΕ.
Το ταξίδι κράτησε 8-9 ώρες και όλη την ώρα παίζαμε χαρτιά σε ομάδες των 2, ακούγαμε μουσική, μιλούσαμε
και κάναμε ό,τι μας κατέβει. Κάναμε 3 στάσεις, για καφέ και φαγητό.
Μόλις φτάσαμε στον προορισμό μας, είδαμε μια πόλη μίζερη και μεσ’ στο τσιμέντο, με ταμπέλες που δε σε άφηναν να δεις τίποτα.
Η πρώτη εντύπωση ήταν απογοητευτική. Κατευθυνθήκαμε αμέσως στο Αττικό Πάρκο, τον μεγαλύτερο ζωολογικό κήπο της Ελλάδας.
Φτάσαμε! Όλοι ήταν ενθουσιασμένοι.
Κατεβήκαμε απ΄τα λεωφορεία. Οι γονείς προσπαθούσαν να μας συγκεντρώσουν, αλλά εμείς ούτε που τους ακούγαμε.
Μπήκαμε σαν τσούρμο μέσα τρέχοντας και με τις φωτογραφικές μηχανές ανά χείρας.
Μας είχε πει από πριν ο Διευθυντής ότι θα παρακολουθήσουμε παράσταση με δελφίνια.
Δεν πίστευα στα μάτια μου! Δε μπορώ να βρω λόγια για να περιγράψω αυτά που είδα κι έζησα.
Πρώταμια αξιαγάπητη φώκια ο Τσάρλυ και μετά 6-7 δελφίνια. Η παράσταση ήταν τέλεια με αποκορύφωμα,
όταν ένας απ΄τους παρουσιαστές βούτηξε μέσα. Τα 2 απ΄τα 6-7 δελφίνια στήριξαν τις μύτες τους
στα πόδια του και τον εκτόξευσαν έξω απ΄το νερό. Απλά έπρεπε να τα δίνεις ένα ψάρι και μπορούσες να τα μάθεις ότι θέλεις.
Είχαμε αρκετό χρόνο για να κάνουμε βόλτα σε ολόκληρο το πάρκο. Το ωραιότερο για μένα σημείο ήταν
όταν μια μαϊμου έκατσε στην πλάτη μου.
Μπήκαμε στα λεωφορεία για να πάμε για πρώτη φορά στο ξενοδοχείο. Ουάου!
Ένα γιγάντιο ξενοδοχείο πολλών αστέρων μας περίμενε. Τζακούζι, σάουνα, υδρομασάζ, πισίνα και γυμναστήριο
ήταν λίγες από τις παροχές που είχαμε στη διάθεσή μας. Περίεργο ντους που ήταν δύσκολο να το χειριστείς,
μαλακά στρώματα και πανάκριβο μίνι-μπαρ μας περίμεναν στα δωμάτια.
Έκανα μπάνιο και πήγα να πάρω τον Δέτση απ΄το δωμάτιό του. Μαζί πήγαμε μετά στο Γιωργή.
Πολλοί ακόμη συγκεντρώνονταν και έτσι σχηματίστηκε μια μεγάλη παρέα.
Μετά από κάποια αστεία αλλά και σοβαρά περιστατικά που συνέβησαν συγκεντρωθήκαμε όλοι στο δωμάτιό μου.
Τροποποιήσαμε ένα παιχνίδι με χαρτιά το οποίο παίξαμε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού
και ανακαλύψαμε ένα νέο που παίξαμε ατελείωτες ώρες εκείνο αλλά και το επόμενο βράδυ.
Δεύτερη μέρα, που ήταν και η μόνη ολόκληρη, καθώς οι άλλες ήταν σχεδόν μόνο ταξίδι.
Τρώμε πρωινό και γρήγορα στα λεωφορεία για τη Βουλή, το μουσείο της Ακρόπολης, τον Ιερό βράχο.
Η ξεναγός μας καλή, όχι σαν τις συνηθισμένες ξινές και κρύες.
Γυρίσαμε την Ακρόπολη περπατώντας και συνεχίσαμε στην Πλάκα,
όλοι μας είπαν να είμαστε προσεκτικοί λόγω πορτοφολάδων.
Συναντήσαμε τις μαμάδες και πήγαμε βόλτα στου Ψυρρή. Φάγαμε σ΄ένα γραφικό ταβερνάκι
που ήταν λίγο δύσκολο να συννεοηθείς, λόγω της Αθηναϊκής διαλέκτου.
Κάναμε μεγάλη βόλτα με τα πόδια και οι μαμάδες κάθισαν να πιούν καφέ, ενώ εμείς χαζεύαμε στα μαγαζιά.
Πήραμε ταξί και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο. Πάλι μαζευτήκαμε όλοι σ΄ένα δωμάτιο για games,
έτσι λεγόταν το παιχνίδι που παίξαμε.
Είχαμε κλείσει και θέτρο σε μία ξεκαρδιστική κωμωδία, το Raush.
Όταν γυρίσαμε στο ξενοδοχείο ξαναπαίξαμε games. Ουφ, λυσάξαμε κι εμείς,
ενώ παίζαμε κάναμε φασαρία και γύρω στις 12 το βράδυ κάποιοι παραπονέθηκαν στη reception,
η οποία μας τηλεφώνησε και μας έκανε συστάσεις. Εμείς όμως δε βάλαμε μυαλό και συνεχίσαμε τη φασαρία.
Ξαφνου χτύπησς το κουδούνι. Η Δήμητρα έτρεξε απ΄το ματάκι να δει ποιός ήταν.
Δύο άντρες, γύρω στο 1.80 με 1.90, φαλακροί και με σοβαρότατο ύφος. Security.
Είπαμε πως μπλέξαμε αλλά και αυτό το πήραμε στα αστεία.
Σκορπιστήκαμε λόγω σεκιουριτάδων και βρεθήκαμε κάτω.
Συζητούσαμε ως τα ξημερώματα και πήγαμε για ύπνο.
Τρίτη μέρα, μέρα αναχώρησης: μετά το πρωινό μαζέψαμε βαλίτσες και επισκευτήκαμε το θωρηκτό Αβέρωφ.
Παλιό πλοίο με μεγάλη ιστορία και φιλόξενο προσωπικό. Αναχωρήσαμε για Θεσσαλονίκι σ΄ένα ταξίδι με μαλώματα, κλάματα,
γέλια αλλά και τις καθιερωμένες στάσεις.
Είμαι απολύτως σίγουρος , πως αυτήν την εκδρομή, που πολλές φορές τη σκέφτομαι και γελάω,
δεν θα την ξεχάσω ποτέ μου. Ήμουν στεναχωρημένος όταν τέλειωσε και λυπάμαι που δε θα ξαναζήσω κάτι τέτοιο.